Je hebt een hele mooie fiets gekregen en fietst er al een maand heerlijk op naar je werk, je sport, je vrienden. Op een dag zit je weer op je mooie fiets richting je vrienden en plotseling loopt er een duif vlak voor je wiel langs. Je remt, slingert en zwaait af tegen een paaltje. Knal! Je stort van je fiets af en bezeert je knie en hand, want je moet jezelf opvangen. Au! Dat doet zeer, maar nog belangrijker, help! Mijn fiets aan diggelen: trapper geknakt, stuur scheef, spatborden gebroken, ketting eraf. Je baalt als een stekker, dat je jezelf hebt bezeerd is nog tot daaraan toe, maar je fiets!! Shit, wat erg! En je begint te schelden en te snotteren omdat je fiets kapot is.

Gek eigenlijk! Dat je je meer druk maakt om de materiële zaken die stuk gaan, zoals  in dit geval je fiets, in plaats van de schade die je je eigen lichaam hebt toegebracht. Je kunt nu denken, ja, dat komt door die stomme duif die ineens voor mijn wiel gaat lopen. Maar die duif is zich van geen kwaad bewust en doet wat het altijd doet: op zoek gaan naar eten.

Wat wil zo’n gebeurtenis je eigenlijk zeggen? Als je niet alert bent op je omgeving en je niet bewust bent van datgene dat je op dit moment aan het doen bent, dan gebeuren dit soort dingen. Het zijn kleine alarmbellen die je weer alert en bewust maken. Het betekent dat je teveel in het verleden of in de toekomst bezig bent en niet meer in het huidige moment. Als je alert was geweest, dan had je de duif waarschijnlijk allang aan zien komen en had je geen klapper hoeven maken.

Als je dit zo kunt zien, dan betekent dat dat je verantwoordelijkheid durft te nemen voor je eigen acties. Verantwoordelijkheid nemen betekent dus ook bewust in het moment aanwezig zijn. Als je je bewust bent van je woorden en daden, dan weet je vaak ook wel wat de consequenties daarvan zijn en ben je je bewust van de kracht van je woorden en daden. Deze kracht kun je dus ook op een positieve manier gebruiken om niet alleen jezelf maar ook anderen bewust te maken van de verantwoordelijkheden die je als mens hebt.

Welke verantwoordelijkheden heb je dan als mens? Hieronder noem ik er een paar:

• Je hebt eigen verantwoordelijkheid om lief te zijn voor jezelf
• Je hebt eigen verantwoordelijkheid voor je geluk
• Je hebt eigen verantwoordelijkheid voor je gezondheid
• Je hebt eigen verantwoordelijkheid voor je spiritualiteit
• Je hebt eigen verantwoordelijkheid voor je acties en daden
• Je hebt eigen verantwoordelijkheid voor je woorden
• Je hebt eigen verantwoordelijkheid voor de omgeving waarin je leeft

In hoeverre neem jij volledige verantwoordelijkheid voor jezelf, je daden, je woorden, je gezondheid? Ben je lief voor jezelf? Heb je er al eens bewust bij stilgestaan?

Wat komt er kijken bij verantwoordelijkheid nemen? Mijn ervaring is dat dat heel veel angst met zich meebrengt. Want stel je voor dat je overal zelf voor verantwoordelijk bent, dan kun je nooit meer een vinger wijzen naar een ander en zeggen dat het de schuld is van de ander, of van een duif. En dat is lastig, want dan ga je ineens kijken naar je eigen gedrag.

Vaak resulteert dat dan weer in schuldgevoel, naar jezelf of naar anderen, maar dat is niet de bedoeling,  naar mijn idee. Het is de bedoeling dat je met liefde naar jezelf gaat kijken en dan jezelf als een soort wijs persoon, met een glimlach op zijn gezicht, vertelt dat je het de volgende keer anders kunt doen, met meer respect naar jezelf en naar anderen, met meer verantwoordelijkheid.

Mijn wens voor 2012 is dat meer mensen bewust zijn van zichzelf en hun acties en daden. Voor bewustzijn en verantwoordelijkheid nemen is een dosis lef nodig, maar ik weet zeker dat iedereen het in zich heeft om verantwoordelijker te kunnen zijn.

Een van de verantwoordelijkheden die ik mezelf heb gegeven is dat ik alleen nog maar dingen wil doen waar ik energie van krijg, in plaats van dingen waar ik energie mee kwijtraak. Daar houd ik mezelf nog steeds aan. En als er dingen zijn die ik moeilijk vind om te doen, dan kijk ik hoe ik ze positief kan maken, waardoor het me uiteindelijk toch energie oplevert.

Zo weet ik in het vervolg dat als ik van mijn fiets stort, ik weer eens teveel in het verleden of de toekomst bezig ben, dan in het NU. Het mezelf bewust maken, creëerde ik zelf. Ik kijk naar mezelf en m’n kapotte fiets en ben mezelf en de duif dankbaar, omdat ik mezelf weer bewust ben.